غزل زندہ رود

بہ آدمی نرسیدی ، خدا چہ میجوئی
ز خود گریختہ ئی آشنا چہ می جوئی
دگر بشاخ گل آویز و آب و نم در کش
پریدہ رنگ ز باد صبا چہ می جوئی
دو قطرہ خون دلست آنچہ مشک مینامند
تو ای غزال حرم در ختا چہ میجوئی
عیار فقر ز سلطانی و جہانگیری است
سریر جم بطلب ، بوریا چہ می جوئی
سراغ او ز خیابان لالہ میگیرند
نوای خون شدۂ ما ز ما چہ میجوئی
نظر ز صحبت روشندلان بیفزاید
ز درد کم بصری توتیا چہ میجوئی
قلندریم و کرامات ما جہان بینی است
ز ما نگاہ طلب ، کیمیا چہ می جوئی