غزل زندہ رود

این گل و لالہ تو گوئی کہ مقیم اند ہمہ
راہ پیما صفت موج نسیم اند ہمہ
معنی تازہ کہ جوئیم و نیابیم کجاست
مسجد و مکتب و میخانہ عقیم اند ہمہ
حرفی از خویشتن آموز و در آن حرف بسوز
کہ درین خانقہ بی سوز کلیم اند ہمہ
از صفا کوشی این تکیہ نشینان کم گوی
موی ژولیدہ و ناشستہ گلیم اند ہمہ
چہ حرمہا کہ درون حرمی ساختہ اند
اہل توحید یک اندیش و دو نیم اند ہمہ
مشکل این نیست کہ بزم از سر ہنگامہ گذشت
مشکل این است کہ بی نقل و ندیم اند ہمہ