نوای طاہرہ

گر بتو افتدم نظر چھرہ بہ چہرہ ، روبرو
شرح دہم غم ترا نکتہ بہ نکتہ ، موبمو
از پی دیدن رخت ہمچو صبا فتادہ ام
خانہ بخانہ در بدر ، کوچہ بکوچہ کوبکو
میرود از فراق تو خون دل از دو دیدہ ام
دجلہ بہ دجلہ یم بہ یم ، چشمہ بہ چشمہ جوبجو
مہر ترا دل حزین بافتہ بر قماش جان
رشتہ بہ رشتہ نخ بہ نخ ، تار بہ تار پو بہ پو
در دل خویش طاہرہ ، گشت و ندید جز ترا
صفحہ بہ صفحہ لا بہ لا پردہ بہ پردہ تو بتو‘‘
سوز و ساز عاشقان دردمند
شورہای تازہ در جانم فکند
مشکلات کہنہ سر بیرون زدند
باز بر اندیشہ ام شبخون زدند
قلزم فکرم سراپا اضطراب
ساحلش از زور طوفانی خراب
گفت رومی ’’وقت را از کف مدہ
ایکہ میخواہی گشود ھر گرہ
چند در افکار خود باشی اسیر
این قیامت را برون ریز از ضمیر‘‘