زمزمۂ انجم

عقل تو حاصل حیات ، عشق تو سر کائنات
پیکر خاک خوش بیا ، این سوی عالم جہات
زہرہ و ماہ و مشتری از تو رقیب یکدگر
از پی یک نگاہ تو کشمکش تجلیات
در رہ دوست جلوہ ہاست تازہ بتازہ نوبنو
صاحب شوق و آرزو دل ندہد بکلیات
صدق و صفاست زندگی نشوونماست زندگی
’’تا ابد از ازل بتاز ملک خداست زندگی‘‘

شوق غزل سرای را رخصت ہای و ہو بدہ
باز بہ رند و محتسب بادہ سبو سبو بدہ
شام و عراق و ہند و پارس خوبہ نبات کردہ اند
خوبہ نبات کردہ را تلخی آرزو بدہ
تا بہ یم بلند موج معرکہ ئی بنا کند
لذت سیل تند رو با دل آب جو بدہ
مرد فقیر آتش است میری و قیصری خس است
فال و فر ملوک را حرف برہنہ ئی بس است

دبدبۂ قلندری ، طنطنۂ سکندری
آن ہمہ جذبۂ کلیم این ہمہ سحر و سامری
آن بہ نگاہ می کشد این بہ سپاہ می کشد
آن ہمہ صلح و آشتی این ہمہ جنگ و داوری
ہر دو جہان گشاستند ہر دو دوام خواستند
این بہ دلیل قاہری ، آن بہ دلیل دلبری
ضرب قلندری بیار سد سکندری شکن
رسم کلیم تازہ کن رونق ساحری شکن