حکمت خیرکثیر است

گفت حکمت را خدا خیر کثیر
ہر کجا این خیر را بینی بگیر
علم حرف و صوت را شہپر دہد
پاکی گوہر بہ نا گوہر دھد
علم را بر اوج افلاک است رہ
تا ز چشم مہر بر کندد نگہ
نسخۂ او نسخۂ تفسیر کل
بستۂ تدبیر او تقدیر کل
دشت را گوید حبابی دہ ، دہد
بحر را گوید سرابی دہ ، دہد
چشم او بر واردات کائنات
تا ببیند محکمات کائنات
دل اگر بندد بہ حق پیغمبری است
ور ز حق بیگانہ گردد کافری است
علم را بی سوز دل خوانی شر است
نور او تاریکی بحر و بر است
عالمی از غاز او کور و کبود
فرودینش برگ ریز ہست و بود
بحر و دشت و کوہسار و باغ و راغ
از بم طیارۂ او داغ داغ
سینہ افرنگ را ناری ازوست
لذت شبخون و یلغاری ازوست
سیر واژونی دھد ایام را
می برد سرمایۂ اقوام را
قوتش ابلیس را یاری شود
نور ، نار از صحبت ناری شود
کشتن ابلیس کاری مشکل است
زانکہ او گم اندر اعماق دل است
خوشتر آن باشد مسلمانش کنی
کشتۂ شمشیر قرآنش کنی
از جلال بی جمالی الامان
از فراق بی وصالی الامان
علم بی عشق است از طاغوتیان
علم با عشق است از لاہوتیان
بی محبت علم و حکمت مردہ ئی
عقل تیری بر ہدف ناخوردہ ئی
کور را بینندہ از دیدار کن
بولہب را حیدر کرار کن

زندہ رود
محکماتش وانمودی از کتاب
ہست آن عالم ہنوز اندر حجاب
پردہ را از چہرہ نگشاید چرا
از ضمیر ما برون ناید چرا
پیش ما یک عالم فرسودہ ایست
ملت اندر خاک او آسودہ ایست
رفت سوز سینۂ تاتار و کرد
یا مسلمان مرد یا قرآن بمرد

سعید حلیم پاشا
دین حق از کافری رسوا تر است
زانکہ ملا مؤمن کافر گر است
شبنم ما در نگاہ ما یم است
از نگاہ او یم ما شبنم است
از شگرفیہای آن قرآن فروش
دیدہ ام روح الامین را در خروش
زانسوی گردون دلش بیگانہ ئے
نزد او ام الکتاب افسانہ ئی
بی نصیب از حکمت دین نبی
آسمانش تیرہ از بی کوکبی
کم نگاہ و کور ذوق و ھرزہ گرد
ملت از قال و اقولش فرد فرد
مکتب و ملا و اسرار کتاب
کور مادر زاد و نور آفتاب
دین کافر فکر و تدبیر جھاد
دین ملا فی سبیل اﷲ فساد

مرد حق جان جھان چار سوی
آن بخلوت رفتہ را از من بگوی
ای ز افکار تو مؤمن را حیات
از نفسہای تو ملت را ثبات
حفظ قرآن عظیم آئین تست
حرف حق را فاش گفتن دین تست
تو کلیمی چند باشی سرنگون
دست خویش از آستین آور برون
سر گذشت ملت بیضا بگوی
با غزال از وسعت صحرا بگوی
فطرت تو مستنیر از مصطفی است
باز گو آخر مقام ما کجاست

مرد حق از کس نگیرد رنگ و بو
مرد حق از حق پذیرد رنگ و بو
ہر زمان اندر تنش جانی دگر
ہر زمان او را چو حق شانی دگر
رازہا با مرد مؤمن باز گوے
شرح رمز ’’کل یوم‘‘ باز گوی
جز حرم منزل ندارد کاروان
غیر حق در دل ندارد کاروان
من نمی گویم کہ راہش دیگر است
کاروان دیگر نگاہش دیگر است

افغانی
از حدیث مصطفی داری نصیب
دین حق اندر جھان آمد غریب
با تو گویم معنی این حرف بکر
غربت دین نیست فقر اہل ذکر
بہر آن مردی کہ صاحب جستجوست
غربت دین ندرت آیات اوست
غربت دین ہر زمان نوع دگر
نکتہ را دریاب اگر داری نظر
دل بہ آیات مبین دیگر ببند
تا بگیری عصر نو را در کمند
کس نمی داند ز اسرار کتاب
شرقیان ہم غربیان در پیچ و تاب
روسیان نقش نوی انداختند
آب و نان بردند و دین در باختند
حق ببین حق گوی و غیر از حق مجوی
یک دو حرف از من بہ آن ملت بگوی