نواے سروش

ترسم کہ تو میرانی زورق بہ سراب اندر
زادی بہ حجاب اندر میری بہ حجاب اندر
چون سرمہ رازی را از دیدہ فروشستم
تقدیر امم دیدم پنھان بکتاب اندر
بر کشت و خیابان پیچ بر کوہ و بیابان پیچ
برقی کہ بخود پیچد میرد بہ سحاب اندر
با مغربیان بودم پر جستم و کم دیدم
مردی کہ مقاماتش ناید بحساب اندر
بی درد جہانگیری آن قرب میسر نیست
گلشن بگریبان کش ای بو بگلاب اندر
ای زاہد ظاہر بین گیرم کہ خودی فانی است
لیکن تو نمی بینی طوفان بہ حباب اندر
این صوت دلاویزی از زخمۂ مطرب نیست
مہجور جنان حوری نالد بہ رباب اندر