بر مزار شہنشاہ بابر خلد آشیانی
- Parent Category: کلیات اقبال - فارسی
- Hits: 4909
- Print , Email
بیا کہ ساز فرنگ از نوا بر افتاد است
درون پردۂ او نغمہ نیست فریاد است
زمانہ کہنہ بتان را ہزار بار آراست
من از حرم نگذشتم کہ پختہ بنیاد است
درفش ملت عثمانیان دوبارہ بلند
چہ گویمت کہ بہ تیموریان چہ افتاد است
خوشا نصیب کہ خاک تو آرمید اینجا
کہ این زمین ز طلسم فرنگ آزاد است
ہزار مرتبہ کابل نکوتر از دلی است
کہ آن عجوزہ عروس ہزار داماد است
درون دیدہ نگہ دارم اشک خونین را
کہ من فقیرم و این دولت خدا داد است
اگرچہ پیر حرم ورد لاالہ دارد
کجا نگاہ کہ برندہ تر ز پولاد است