خاور کہ آسمان بکمند خیال اوست

خاور کہ آسمان بکمند خیال اوست
از خویشتن گسستہ و بی سوز آرزوست
در تیرہ خاک او تب و تاب حیات نیست
جولان موج را نگران از کنار جوست
بتخانہ و حرم ھمہ افسردہ آتشی
پیر مغان شراب ہوا خوردہ در سبوست
فکر فرنگ پیش مجاز آورد سجود
بینای کور و مست تماشای رنگ و بوست
گردندہ تر ز چرخ و ربایندہ تر ز مرگ
از دست او بہ دامن ما چاک بی رفوست
خاکی نھاد و خو ز سپہر کہن گرفت
عیار و بی مدار و کلان کار و تو بتوست
مشرق خراب و مغرب از آن بیشتر خراب
عالم تمام مردہ و بی ذوق جستجوست
ساقی بیار بادہ و بزم شبانہ ساز
ما را خراب یک نگہ محرمانہ ساز