جلال و گوتہ

نکتہ دان المنے را در ارم
صحبتی افتاد با پیر عجم
شاعری کو ہمچو آن عالی جناب
نیست پیغمبر ولی دارد کتاب
خواند بر دانای اسرار قدیم
قصۂ پیمان ابلیس و حکیم
گفت رومی ای سخن را جان نگار
تو ملک صید استی و یزدان شکار
فکر تو در کنج دل خلوت گزید
این جہان کہنہ را باز آفرید
سوز و ساز جان بہ پیکر دیدہ ئی
در صدف تعمیر گوہر دیدہ ئی
ہر کسی از رمز عشق آگاہ نیست
ہر کسی شایان این درگاہ نیست

’’داند آن کو نیکبخت و محرم است
زیرکی ز ابلیس و عشق از آدم است ‘‘