نوای حلاج

ز خاک خویش طلب آتشی کہ پیدا نیست
تجلی دگرے در خور تقاضا نیست
نظر بخویش چنان بستہ ام کہ جلوہ دوست
جہان گرفت و مرا فرصت تماشا نیست
بہ ملک جم ندہم مصرع نظیری را
’’کسی کہ کشتہ نشد از قبیلۂ ما نیست‘‘
اگرچہ عقل فسون پیشہ لشکری انگیخت
تو دل گرفتہ نباشے کہ عشق تنہا نیست
تو رہ شناس نئی وز مقام بیخبری
چہ نغمہ ایست کہ در بربط سلیمی نیست
ز قید و صید نہنگان حکایتی آور
مگو کہ زورق ما روشناس دریا نیست
مرید ہمت آن رہروم کہ پا نگذاشت
بہ جادہ ئی کہ در و کوہ و دشت و دریا نیست
شریک حلقۂ رندان بادہ پیما باش
حذر ز بیعت پیری کہ مرد غوغا نیست