رکن اول: توحید

ارکان اساسی ملیۂ اسلامیہ

رکن اول: توحید

در جہان کیف و کم گردید عقل
پی بہ منزل برد از توحید عقل
ورنہ این بیچارہ را منزل کجاست
کشتی ادراک را ساحل کجاست
اہل حق را رمز توحید ازبر است
در ’’اتی الرحمن عبدا‘‘ٔ مضمر است
تا ز اسرار تو بنماید ترا
امتحانش از عمل باید ترا
دین ازو حکمت ازو آئین ازو
زور ازو قوت ازو تمکین ازو
عالمان را جلوہ اش حیرت دہد
عاشقان را بر عمل قدرت دہد
پست اندر سایہ اش گردد بلند
خاک چون اکسیر گردد ارجمند
قدرت او برگزیند بندہ را
نوع دیگر آفریند بندہ را
در رہ حق تیز تر گردد تکش
گرم تر از برق خون اندر رگش
بیم و شک میرد عمل گیرد حیات
چشم می بیند ضمیر کائنات
چون مقام عبدۂ محکم شود
کاسہ ی دریوزہ جام جم شود

ملت بیضا تن و جان لاالہ
ساز ما را پردہ گردان لاالہ
لاالہ سرمایہ ی اسرار ما
رشتہ اش شیرازہ ی افکار ما
حرفش از لب چون بدل آید ہمی
زندگی را قوت افزاید ہمی
نقش او گر سنگ گیرد دل شود
دل گر از یادش نسوزد گل شود
چون دل از سوز غمش افروختیم
خرمن امکان ز آہی سوختیم
آب دلہا در میان سینہ ہا
سوز او بگداخت این آئینہ ہا
شعلہ اش چون لالہ در رگہای ما
نیست غیر از داغ او کالای ما
اسود از توحید احمر می شود
خویش فاروق و ابوذر می شود
دل مقام خویشی و بیگانگی است
شوق را مستی ز ہم پیمانگی است
ملت از یک رنگی دلہاستی
روشن از یک جلوہ این سیناستی
قوم را اندیشہ ہا باید یکی
در ضمیرش مدعا باید یکی
جذبہ باید در سرشت او یکی
ہم عیار خوب و زشت او یکی
گر نباشد سوز حق در ساز فکر
نیست ممکن این چنین انداز فکر
ما مسلمانیم و اولاد خلیل
از ’’ابیکم‘‘ گیر اگر خواہی دلیل
با وطن وابستہ تقدیر امم
بر نسب بنیاد تعمیر امم
اصل ملت در وطن دیدن کہ چہ
باد و آب و گل پرستیدن کہ چہ
بر نسب نازان شدن نادانی است
حکم او اندر تن و تن فانی است
ملت ما را اساس دیگر است
این اساس اندر دل ما مضمر است
حاضریم و دل بغایب بستہ ایم
پس ز بند این و آن وارستہ ایم
رشتہ ی این قوم مثل انجم است
چون نگہ ہم از نگاہ ما گم است
تیر خوش پیکان یک کیشیم ما
یک نما یک بین یک اندیشیم ما
مدعای ما مآل ما یکیست
طرز و انداز خیال ما یکیست
ما ز نعمتہای او اخوان شدیم
یک زبان و یکدل و یکجان شدیم