مرا ز دیدۂ بینا شکایت دگر است

مرا ز دیدۂ بینا شکایت دگر است
کہ چون بجلوہ در آئی حجاب من نظر است
بہ نوریان ز من پا بہ گل پیامی گوی
حذر ز مشت غباری کہ خویشتن نگر است
نوا زنیم و بہ بزم بہار می سوزیم
شرر بہ مشت پر ما ز نالہ سحر است
ز خود رمیدہ چہ داند نوای من ز کجاست
جہان او دگر است و جہان من دگر است
مثال لالہ فتادم بگوشۂ چمنی
مرا ز تیر نگاہی نشانہ بر جگر است
بہ کیش زندہ دلان زندگی جفا طلبی است
سفر بہ کعبہ نکردم کہ راہ بی خطر است
ہزار انجمن آراستند و بر چیدند
درین سراچہ کہ روشن ز مشعل قمر است
ز خاک خویش بہ تعمیر آدمی بر خیز
کہ فرصت تو بقدر تبسم شرر است
اگر نہ بوالہوسی با تو نکتہ ئی گویم
کہ عشق پختہ تر از نالہ ہای بی اثر است
نوای من بہ عجم آتش کہن افروخت
عرب ز نغمۂ شوقم ہنوز بی خبر است