خردہ
- Parent Category: پیامِ مشرق
- Hits: 9065
- Print , Email
میخورد ھر ذرہ ما پیچ و تاب
محشری در ھر دم ما مضمر است
با سکندر خضر در ظلمات گفت
مرگ مشکل ، زندگی مشکل تر است
دردانہ ادا شناس دریاست
از گردش آسیا چہ داند؟
کلک را نالہ از تہی مغزی است
قلم سرمہ را صریری نیست
منم کہ طوف حرم کردہ ام بتی بہ کنار
منم کہ پیش بتان نعرہ ہای ہو زدہ ام
دلم ہنوز تقاضای جستجو دارد
قدم بجادۂ باریک تر ز مو زدہ ام
گل گفت کہ عیش نو بہاری خوشتر
یک صبح چمن ز روزگاری خوشتر
زان پیش کہ کس ترا بدستار زند
مردن بکنار شاخساری خوشتر
سخنگو طفلک و برنا و پیر است
سخن را سالی و ماہی نباشد
چشم را بینائی افزاید سہ چیز
سبزہ و آب روان و روی خوش
کالبد ، را فربہی می آورد
جامۂ قز جان بی غم ، بوی خوش
ای برادر من ترا از زندگی دادم نشان
خواب را مرگ سبک دان مرگ را خواب گران
طاقت عفو در تو نیست اگر
خیز و با دشمنان در آ بہ ستیز
سینہ را کارگاہ کینہ ساز
سرکہ در انگبین خویش مریز
از نزاکتہای طبع موشکاف او مپرس
کز دم بادی زجاج شاعر ما بشکند
کی تواند گفت شرح کارزار زندگی
’’می پرد رنگش حبابی چون بدریا بشکند‘‘
در جھان مانند جوی کوہسار
از نشیب و ہم فراز آگاہ شو
یا مثال سیل بی زنہار خیز
فارغ از پست و بلند راہ شو
ایکہ گل چیدی منال از نیش خار
خار ھم می روید از باد بھار
مزن وسمہ بر ریش و ابروی خویش
جوانے ز دزدیدن سال نیست
ندارد کار با دون ہمتان عشق
تذرو مردہ را شاہین نگیرد
نقد شاعر در خور بازار نیست
نان بہ سیم نسترن نتوان خرید
چہ خوش بودی اگر مرد نکویی
ز بند باستان آزاد رفتی
اگر تقلید بودی شیوۂ خوب
پیمبر ھم رہ اجداد رفتی
محشری در ھر دم ما مضمر است
با سکندر خضر در ظلمات گفت
مرگ مشکل ، زندگی مشکل تر است
دردانہ ادا شناس دریاست
از گردش آسیا چہ داند؟
کلک را نالہ از تہی مغزی است
قلم سرمہ را صریری نیست
منم کہ طوف حرم کردہ ام بتی بہ کنار
منم کہ پیش بتان نعرہ ہای ہو زدہ ام
دلم ہنوز تقاضای جستجو دارد
قدم بجادۂ باریک تر ز مو زدہ ام
گل گفت کہ عیش نو بہاری خوشتر
یک صبح چمن ز روزگاری خوشتر
زان پیش کہ کس ترا بدستار زند
مردن بکنار شاخساری خوشتر
سخنگو طفلک و برنا و پیر است
سخن را سالی و ماہی نباشد
چشم را بینائی افزاید سہ چیز
سبزہ و آب روان و روی خوش
کالبد ، را فربہی می آورد
جامۂ قز جان بی غم ، بوی خوش
ای برادر من ترا از زندگی دادم نشان
خواب را مرگ سبک دان مرگ را خواب گران
طاقت عفو در تو نیست اگر
خیز و با دشمنان در آ بہ ستیز
سینہ را کارگاہ کینہ ساز
سرکہ در انگبین خویش مریز
از نزاکتہای طبع موشکاف او مپرس
کز دم بادی زجاج شاعر ما بشکند
کی تواند گفت شرح کارزار زندگی
’’می پرد رنگش حبابی چون بدریا بشکند‘‘
در جھان مانند جوی کوہسار
از نشیب و ہم فراز آگاہ شو
یا مثال سیل بی زنہار خیز
فارغ از پست و بلند راہ شو
ایکہ گل چیدی منال از نیش خار
خار ھم می روید از باد بھار
مزن وسمہ بر ریش و ابروی خویش
جوانے ز دزدیدن سال نیست
ندارد کار با دون ہمتان عشق
تذرو مردہ را شاہین نگیرد
نقد شاعر در خور بازار نیست
نان بہ سیم نسترن نتوان خرید
چہ خوش بودی اگر مرد نکویی
ز بند باستان آزاد رفتی
اگر تقلید بودی شیوۂ خوب
پیمبر ھم رہ اجداد رفتی
