|
حرم جز قبلہ قلب و نظر نیست
|
|
بخود باز او دامان دلے گیر
|
|
نہ از ساقی نہ از پیمانہ گفتم
|
|
18
|
|
تو در دریا نئے او در بر تست
|
|
نہنگی بچہ خود را چہ خوش گفت
|
|
17
|
|
نگر خود را بچشم محرمانہ
|
|
پریدن از سر بامی بہ بامی
|
|
16
|
|
شتر را بچہ او گفت در دشت
|
|
جوانی خوش گلی رنگین کلاہی
|
|
چو می بینی کہ رہزن کاروان کشت
|
|
کسی کو ’’لا الہ‘‘ را در گرہ بست
|
|
خدایا وقت ن درویش خوش باد
|
|
نوا از سینہ مرغ چمن برد
|
|
بہ پور خویش دین و دانش موز
|
|
ترا نومیدی از طفلان روا نیست
|
|
ادب پیرایہ نادان و داناست
|
|
از ن فکر فلک پیما چہ حاصل؟
|
|
ز من گیر این کہ مردی کور چشمی
|
|
بہ ن مؤمن خدا کاری ندارد
|
|
ز علم چارہ سازی بی گدازی
|
|
تب و تابی کہ باشد جاودانہ
|
|
15
|
|
برہمن گفت برخیز از در غیر
|
|
نگہ دارد برہمن کار خود را
|
|
برہمن را نگویم ہیچ کارہ
|
|
در صد فتنہ را بر خود گشادی
|
|
14
|
|
چہ گویم رقص تو چون است و چون نیست
|
|
مسلمان فقر و سلطانی بہم کرد
|
|
جوانان را بد موز است این عصر
|
|
نگاہش نقشبند کافری ہا
|
|
چہ عصر است این کہ دین فریادی اوست
|
|
١٣ - عصر حاضر
|
|
ز شام ما برون ور سحر را
|
|
اگر پندی ز درویشی پذیری
|
|
خنک ن ملتی کز وارداتش
|
|
مرا داد این خرد پرور جنونی
|
|
جہان را محکمی از امہات است
|
|
ضمیر عصر حاضر بی نقاب است
|
|
نگاہ تست شمشیر خدا داد
|
|
بہل ای دخترک این دلبری ہا
|
|
١٢ - دختران ملت
|
|
بہ ترکان رزوئے تازہ دادند
|
|
خنک مردان کہ سحر او شکستند
|
|
بہ ملک خویش عثمانی امیر است
|
|
١١ - ترک عثمانی
|
|
محبت از نگاہش پایدار است
|
|
ہنوز اندر جہان دم غلام است
|
|
در افتد با ملوکیت کلیمی
|
|
خلافت بر مقام ما گواہی است
|
|
عرب خود را بہ نور مصطفی سوخت
|
|
١٠ - خلافت و ملوکیت
|
|
دل اندر سینہ گوید دلبری ہست
|
|
مبارکباد کن ن پاک جان را
|
|
چو بر گیرد زمام کاروان را
|
|
نگاہش پر کند خالی سبوہا
|
|
بہ بحر خویش چون موجی تپیدم
|
|
خوش ن قومی پریشان روزگاری
|
|
پریشانم چو گرد رہ گذاری
|
|
نخستین لالہ صبح بھارم
|
|
چمنہا زان جنون ویرانہ گردد
|
|
دگر ئین تسلیم و رضا گیر
|
|
٩ - ’’تو چہ دانی کہ درین گرد سواری باشد‘‘
|
|
در ن شبہا خروش صبح فرداست
|
|
عرب را حق دلیل کاروان کرد
|
|
سحرگاہان کہ روشن شد در و دشت
|
|
٨ - ای فرزند صحرا
|
|
نکو میخوان خط سیمای خود را
|
|
شب این کوہ و دشت سینہ تابی
|
|
نگہدار نچہ در ب و گل تست
|
|
کسی کو فاش دید اسرار جانرا
|
|
مسلمانی غم دل در خریدن
|
|
بدہ با خاک او ن سوز و تابی
|
|
مسلمان بندہ مولا صفات است
|
|
بخاک ما دلی ، در دل غمی ہست
|
|
تو ہم بگذار ن صورت نگاری
|
|
بہ جانہا فریدم ہای و ہو را
|
|
بگو از من نواخوان عرب را
|
|
٧ - شعراء عرب
|
|
مسلمانے کہ خود را امتحان کرد
|
|
جہانگیری بخاک ما سرشتند
|
|
چہ خوش زد ترک ملاحی سرودی
|
|
خنک ن ملتی بر خود رسیدہ
|
|
بہ روی عقل و دل بگشای ہر در
|
|
جوانمردی کہ خود را فاش بیند
|
|
خلافت فقر با تاج و سریر است
|
|
تو ای باد بیابان از عرب خیز
|
|
٦ - پیام فاروق
|
|
می روشن ز تاک من فرو ریخت
|
|
خودی تا گشت مہجور خدائی
|
|
ز رومی گیر اسرار فقیری
|
|
بروے من در دل باز کردند
|
|
سراپا درد و سوز شنائی
|
|
نصیبی بردم از تاب و تب او
|
|
بگیر از ساغرش ن لالہ رنگی
|
|
بکام خود دگر ن کہنہ می ریز
|
|
٥ - رومی
|
|
پسر را گفت پیری خرقہ بازی
|
|
مریدی خود شناسی پختہ کاری
|
|
ز دوزخ واعظ کافر گری گفت
|
|
ز من بر صوفی و ملا سلامی
|
|
ز قر ن پیش خود ئینہ ویز
|
|
بہ بند صوفی و ملا اسیری
|
|
فرنگی صید بست از کعبہ و دیر
|
|
گرفتم حضرت ملا ترش روست
|
|
٤ - صوفی و ملا
|
|
بجام نو کہن می از سبو ریز
|
|
بہ باغان عندلیبی خوش صفیری
|
|
پرد در وسعت گردون یگانہ
|
|
وجودش شعلہ از سوز درون است
|
|
میان امتان والا مقام است
|
|
بہ آن ملت اناالحق سازگار است
|
|
اناالحق جز مقام کبریا نیست
|
|
٣ - اناالحق
|
|
دل تو داغ پنھانی ندارد
|
|
تو ای نادان دل آگاہ دریاب
|
|
کسی کو بر خودے زد ’’لاالہ‘‘ را
|
|
٢- خودی
|
|
ز رازی حکمت قرآن بیاموز
|
|
خدا آن ملتی را سروری داد
|
|
ہر آن قومی کہ می ریزد بہارش
|
|
بہ ترکان بستہ درہا را گشادند
|
|
گشودم پردہء از روی تقدیر
|
|
مسلمانان کہ خود را فاش دیدند
|
|
مسلمان از خودی مرد تمام است
|
|
برون از سینہ کش تکبیر خود را
|
|
بیا ساقی نقاب از رخ برافکن
|
|
بیا ساقی بگردان ساتگین را
|
|
چو موج از بحر خود بالیدہ ام من
|
|
بہ منزل کوش مانند مہ نو
|
|
1
|
|
حضور ملت
|
