Menu

A+ A A-

ارمغان حجاز فارسی -٣- حضور ملت

Display # 
حرم جز قبلہ قلب و نظر نیست
بخود باز او دامان دلے گیر
نہ از ساقی نہ از پیمانہ گفتم
18
تو در دریا نئے او در بر تست
نہنگی بچہ خود را چہ خوش گفت
17
نگر خود را بچشم محرمانہ
پریدن از سر بامی بہ بامی
16
شتر را بچہ او گفت در دشت
جوانی خوش گلی رنگین کلاہی
چو می بینی کہ رہزن کاروان کشت
کسی کو ’’لا الہ‘‘ را در گرہ بست
خدایا وقت ن درویش خوش باد
نوا از سینہ مرغ چمن برد
بہ پور خویش دین و دانش موز
ترا نومیدی از طفلان روا نیست
ادب پیرایہ نادان و داناست
از ن فکر فلک پیما چہ حاصل؟
ز من گیر این کہ مردی کور چشمی
بہ ن مؤمن خدا کاری ندارد
ز علم چارہ سازی بی گدازی
تب و تابی کہ باشد جاودانہ
15
برہمن گفت برخیز از در غیر
نگہ دارد برہمن کار خود را
برہمن را نگویم ہیچ کارہ
در صد فتنہ را بر خود گشادی
14
چہ گویم رقص تو چون است و چون نیست
مسلمان فقر و سلطانی بہم کرد
جوانان را بد موز است این عصر
نگاہش نقشبند کافری ہا
چہ عصر است این کہ دین فریادی اوست
١٣ - عصر حاضر
ز شام ما برون ور سحر را
اگر پندی ز درویشی پذیری
خنک ن ملتی کز وارداتش
مرا داد این خرد پرور جنونی
جہان را محکمی از امہات است
ضمیر عصر حاضر بی نقاب است
نگاہ تست شمشیر خدا داد
بہل ای دخترک این دلبری ہا
١٢ - دختران ملت
بہ ترکان رزوئے تازہ دادند
خنک مردان کہ سحر او شکستند
بہ ملک خویش عثمانی امیر است
١١ - ترک عثمانی
محبت از نگاہش پایدار است
ہنوز اندر جہان دم غلام است
در افتد با ملوکیت کلیمی
خلافت بر مقام ما گواہی است
عرب خود را بہ نور مصطفی سوخت
١٠ - خلافت و ملوکیت
دل اندر سینہ گوید دلبری ہست
مبارکباد کن ن پاک جان را
چو بر گیرد زمام کاروان را
نگاہش پر کند خالی سبوہا
بہ بحر خویش چون موجی تپیدم
خوش ن قومی پریشان روزگاری
پریشانم چو گرد رہ گذاری
نخستین لالہ صبح بھارم
چمنہا زان جنون ویرانہ گردد
دگر ئین تسلیم و رضا گیر
٩ - ’’تو چہ دانی کہ درین گرد سواری باشد‘‘
در ن شبہا خروش صبح فرداست
عرب را حق دلیل کاروان کرد
سحرگاہان کہ روشن شد در و دشت
٨ - ای فرزند صحرا
نکو میخوان خط سیمای خود را
شب این کوہ و دشت سینہ تابی
نگہدار نچہ در ب و گل تست
کسی کو فاش دید اسرار جانرا
مسلمانی غم دل در خریدن
بدہ با خاک او ن سوز و تابی
مسلمان بندہ مولا صفات است
بخاک ما دلی ، در دل غمی ہست
تو ہم بگذار ن صورت نگاری
بہ جانہا فریدم ہای و ہو را
بگو از من نواخوان عرب را
٧ - شعراء عرب
مسلمانے کہ خود را امتحان کرد
جہانگیری بخاک ما سرشتند
چہ خوش زد ترک ملاحی سرودی
خنک ن ملتی بر خود رسیدہ
بہ روی عقل و دل بگشای ہر در
جوانمردی کہ خود را فاش بیند
خلافت فقر با تاج و سریر است
تو ای باد بیابان از عرب خیز
٦ - پیام فاروق
می روشن ز تاک من فرو ریخت
خودی تا گشت مہجور خدائی
ز رومی گیر اسرار فقیری
بروے من در دل باز کردند
سراپا درد و سوز شنائی
نصیبی بردم از تاب و تب او
بگیر از ساغرش ن لالہ رنگی
بکام خود دگر ن کہنہ می ریز
٥ - رومی
پسر را گفت پیری خرقہ بازی
مریدی خود شناسی پختہ کاری
ز دوزخ واعظ کافر گری گفت
ز من بر صوفی و ملا سلامی
ز قر ن پیش خود ئینہ ویز
بہ بند صوفی و ملا اسیری
فرنگی صید بست از کعبہ و دیر
گرفتم حضرت ملا ترش روست
٤ - صوفی و ملا
بجام نو کہن می از سبو ریز
بہ باغان عندلیبی خوش صفیری
پرد در وسعت گردون یگانہ
وجودش شعلہ از سوز درون است
میان امتان والا مقام است
بہ آن ملت اناالحق سازگار است
اناالحق جز مقام کبریا نیست
٣ - اناالحق
دل تو داغ پنھانی ندارد
تو ای نادان دل آگاہ دریاب
کسی کو بر خودے زد ’’لاالہ‘‘ را
٢- خودی
ز رازی حکمت قرآن بیاموز
خدا آن ملتی را سروری داد
ہر آن قومی کہ می ریزد بہارش
بہ ترکان بستہ درہا را گشادند
گشودم پردہء از روی تقدیر
مسلمانان کہ خود را فاش دیدند
مسلمان از خودی مرد تمام است
برون از سینہ کش تکبیر خود را
بیا ساقی نقاب از رخ برافکن
بیا ساقی بگردان ساتگین را
چو موج از بحر خود بالیدہ ام من
بہ منزل کوش مانند مہ نو
1
حضور ملت

Dervish Designs Online

IQBAL DEMYSTIFIED - Andriod and iOS