شراب میکدۂ من نہ یادگار جم است

شراب میکدۂ من نہ یادگار جم است
فشردۂ جگر من بہ شیشۂ عجم است
چو موج می تپد آدم بہ جستجوی وجود
ہنوز تا بہ کمر در میانۂ عدم است
بیا کہ مثل خلیل این طلسم در شکنیم
کہ جز تو ہر چہ درین دیر دیدہ ام صنم است
اگر بہ سینۂ این کائنات در نروی
نگاہ را بہ تماشا گذاشتن ستم است
غلط خرامی ما نیز لذتے دارد
خوشم کہ منزل ما دور و راہ خم بخم است
تغافلی کہ مرا رخصت تماشا داد
تغافل است بہ از التفات دمبدم است
مرا اگرچہ بہ بتخانہ پرورش دادند
چکید از لب من آنچہ در دل حرم است