جہان ما ہمہ خاک است و پی سپر گردد

جہان ما ہمہ خاک است و پی سپر گردد
ندانم اینکہ نفسہای رفتہ بر گردد
شبی کہ گور غریبان نشیمن است او را
مہ و ستارہ ندارد چسان سحر گردد
دلی کہ تاب و تب لایزال می طلبد
کرا خبر کہ شود برق یا شرر گردد
نگاہ شوق و خیال بلند و ذوق وجود
مترس ازین کہ ہمہ خاک رہگذر گردد
چنان بزی کہ اگر مرگ ماست مرگ دوام
خدا ز کردۂ خود شرمسار تر گردد