بہ تسلئی کہ دادی نگذاشت کار خود را

بہ تسلئی کہ دادی نگذاشت کار خود را
بتو باز می سپارم دل بیقرار خود را
چہ دلی کہ محنت او ز نفس شماری او
کہ بدست خود ندارد رگ روزگار خود را
بضمیرت آرمیدم تو بجوش خود نمائی
بکنارہ برفکندی در آبدار خود را
مہ و انجم از تو دارد گلہ ہا شنیدہ باشے
کہ بخاک تیرہ ما زدہ ئی شرار خود را
خلشی بہ سینۂ ما ز خدنگ او غنیمت
کہ اگر بپایش افتد نبرد شکار خود را