مرا براہ طلب بار در گل است ہنوز

مرا براہ طلب بار در گل است ہنوز
کہ دل بہ قافلہ و رخت و منزل است ہنوز
کجا ست برق نگاہی کہ خانمان سوزد
مرا با معاملہ با کشت و حاصل است ہنوز
یکی سفینۂ این خام را بہ طوفان دہ
ز ترس موج نگاھم بساحل است ہنوز
تپیدن و نرسیدن چہ عالمی دارد
خوشا کسی کہ بدنبال محمل است ہنوز
کسی کہ از دو جہان خویش را برون نشناخت
فریب خوردۂ این نقش باطل است ہنوز
نگاہ شوق تسلی بہ جلوہ ئی نشود
کجا برم خلشے را کہ در دل است ہنوز
حضور یار حکایت دراز تر گردید
چنانکہ این ہمہ نا گفتہ در دل است ہنوز