بر عقل فلک پیما ترکانہ شبیخون بہ

بر عقل فلک پیما ترکانہ شبیخون بہ
یک ذرہ درد دل از علم فلاطون بہ
دی مغبچہ ئی با من اسرار محبت گفت
اشکی کہ فرو خوردی از بادۂ گلگون بہ
آن فقر کہ بی تیغی صد کشور دل گیرد
از شوکت دارا بہ از فر فریدون بہ
در دیر مغان آئی مضمون بلند آور
در خانقہ صوفی افسانہ و افسون بہ
در جوی روان ما بی منت طوفانی
یک موج اگر خیزد آن موج ز جیحون بہ
سیلی کہ تو آوردی در شھر نمی گنجد
این خانہ بر اندازی در خلوت ہامون بہ
اقبال غزل خوان را کافر نتوان گفتن
سودا بدماغش زد از مدرسہ بیرون بہ آرزو