Logo

کرمک شبتاب

 

یک ذرہ بی مایہ متاع نفس اندوخت
شوق این قدرش سوخت کہ پروانگی آموخت
پہنای شب افروخت
واماندہ شعاعی کہ گرہ خورد و شرر شد
از سوز حیاتست کہ کارش ہمہ زر شد
دارای نظر شد
پروانۂ بیتاب کہ ہر سو تک و پو کرد
بر شمع چنان سوخت کہ خود را ہمہ او کرد
ترک من و تو کرد
یا اخترکی ماہ مبینی بہ کمینی
نزدیک تر آمد بتماشای زمینی
از چرخ برینے
یا ماہ تنک ضو کہ بیک جلوہ تمام است
ماہی کہ برو منت خورشید حرام است
آزاد مقام است
ای کرمک شب تاب سراپای تو نور است
پرواز تو یک سلسلۂ غیب و حضور است
آئین ظہور است
در تیرہ شبان مشعل مرغان شب استی
آن سوز چہ سوز است کہ در تاب و تب استی
گرم طلب استی
مائیم کہ مانند تو از خاک دمیدیم
دیدیم تپیدیم ، ندیدیم تپیدیم
جائی نرسیدیم
گویم سخن پختہ و پروردہ و تہ دار
از منزل گم گشتہ مگو پای برہ دار
این جلوہ نگہ دار


Website Version 4.0 | Copyright © 2009-2016 International Iqbal Society (formerly DISNA). All rights reserved.