ہنگامہ را کہ بست درین دیر دیر پای

ہنگامہ را کہ بست درین دیر دیر پای
زناریان او ہمہ نالندہ ہمچو نای
در ’بنگہ فقیر و بہ کاشانۂ امیر
غمہا کہ پشت را بہ جوانی کند دو تای
درمان کجا کہ درد بدرمان فزون شود
دانش تمام حیلہ و نیرنگ و سیمیای
بی زور سیل کشتی آدم نمی رود
ہر دل ھزار عربدہ دارد بہ ناخدای
از من حکایت سفر زندگی مپرس
در ساختم بدرد و گذشتم غزل سرای
آمیختم نفس بہ نسیم سحر گہی
گشتم درین چمن بہ گلان نانہادہ پای
از کاخ و کو جدا و پریشان بکاخ و کوی
کردم بچشم ماہ تماشای این سرای