باز این عالم دیرینہ جوان می بایست

باز این عالم دیرینہ جوان می بایست
برگ کاہش صفت کوہ گران می بایست
کف خاکی کہ نگاہ ہمہ بین پیدا کرد
در ضمیرش جگر آلودہ فغان می بایست
این مہ و مھر کہن راہ بجائی نبرند
انجم تازہ بہ تعمیر جہان می بایست
ہر نگاری کہ مرا پیش نظر می آید
خوش نگاریست ولی خوشتر از آن می بایست
گفت یزدان کہ چنین است و دگر ہیچ مگو
گفت آدم کہ چنین است چنان می بایست