گذر از آنکہ ندیدست و جز خبر ندہد

گذر از آنکہ ندیدست و جز خبر ندہد
سخن دراز کند لذت نظر ندہد
شنیدہ ام سخن شاعر و فقیہ و حکیم
اگرچہ نخل بلند است برگ و بر ندہد
تجلئی کہ برو پیر دیر می نازد
ہزار شب دہد و تاب یک سحر ندہد
ہم از خدا گلہ دارم کہ بر زبان نرسد
متاع دل برد و یوسفی بہ بر ندہد
نہ در حرم نہ بہ بتخانہ یابم آن ساقی
کہ شعلہ شعلہ ببخشد شرر شرر ندہد