Logo

بوی گل

 

حوری بہ کنج گلشن جنت تپید و گفت
ما را کسی ز آنسوی گردون خبر نداد
ناید بفہم من سحر و شام و روز  و شب
عقلم ربود این کہ بگویند مرد و زاد
گردید موج نکہت و از شاخ گل دمید
پا اینچنین بہ عالم فردا و دی نہاد
وا کرد چشم و غنچہ شد و خندہ زد دمی
گل گشت و برگ برگ شد و بر زمین فتاد
زان نازنین کہ بند ز پایش گشادہ اند
آہی است یادگار کہ بو نام دادہ اند


Website Version 4.0 | Copyright © 2009-2016 International Iqbal Society (formerly DISNA). All rights reserved.