چون چراغ لالہ سوزم در خیابان شما

ای جوانان عجم جان من و جان شما
غوطہ ہا زد در ضمیر زندگی اندیشہ ام
تا بدست آوردہ ام افکار پنہان شما
مہر و مہ دیدم نگاہم برتر از پروین گذشت
ریختم طرح حرم در کافرستان شما
تا سنانش تیز تر گردد فرو پیچیدمش
شعلہ ئی آشفتہ بود اندر بیابان شما
فکر رنگینم کند نذر تہی دستان شرق
پارۂ لعلی کہ دارم از بدخشان شما
میرسد مردی کہ زنجیر غلامان بشکند
دیدہ ام از روزن دیوار زندان شما
حلقہ گرد من زنید ای پیکران آب و گل
آتشی در سینہ دارم از نیاکان شما