بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند

بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند
کیمیا ساز است و اکسیری بسیمابی زند
من ندانم نور یا نار است اندر سینہ ام
این قدر دانم بیاض او بہ مہتابی زند
بر دل من فطرت خاموش می آرد ہجوم
ساز از ذوق نوا خود را بہ مضرابی زند
غم مخور نادان کہ گردون در بیابان کم آب
چشمہ ہا دارد کہ شبخونی بہ سیلابی زند
ایکہ نوشم خوردہ ئی از تیزی نیشم مرنج
نیش ھم باید کہ آدم را رگ خوابی زند