حکما

لاک:

ساغرش را سحر از بادۂ خورشید افروخت
ورنہ در محفل گل لالہ تہی جام آمد

کانت:

فطرتش ذوق می آینہ فامی آورد
از شبستان ازل کوکب جامی آورد

برگسن:

لالہ از داغ جگر سوز دوامی آورد نہ مئی از ازل آورد نہ جامی آورد