اگرچہ زیب سرش افسر و کلاہی نیست

اگرچہ زیب سرش افسر و کلاہی نیست
گدای کوی تو کمتر ز پادشاہی نیست
بخواب رفتہ جوانان و مردہ دل پیران
نصیب سینۂ کس آہ صبحگاہی نیست
بہ این بہانہ بدشت طلب ز پا منشین
کہ در زمانۂ ما آشنای راہی نیست 
ز وقت خویش چہ غافل نشستہ ئی دریاب
زمانہ ئی کہ حسابش ز سال و ماہی نیست
درین رباط کہن چشم عافیت داری
ترا بہ کشمکش زندگی نگاہی نیست
گناہ ما چہ نویسند کاتبان عمل
نصیب ما ز جہان تو جز نگاہی نیست
بیا کہ دامن اقبال را بدست آریم
کہ او ز خرقہ فروشان خانقاہی نیست